تعبیری جالب از انسان خوشحال بودن
کارل گوستاو یونگ روانشناس سوئیسی تعبیرِی جالب از انسانِ خوشحال دارد که بسیار از تعریفِ عادی و معمولِ خوشحالی فاصله دارد:
کسانی می توانند خوشحال باشند که از تجاربِ زندگی آموخته اند ناخوشی ها را بدونِ مغلوب شدن توسطِ آنها، به دوش کشند.» بر اساسِ این تعریف،خوشحال بودن یعنی توانمندیِ بالای ما در شکیبایی و استقامت.
خوشحالی یعنی اطمینانی درونی به اینکه درد و رنج، سختی، بیماری و مرگ جزء لاینفک زندگی ماست. اما هیچ یک نمی تواند مرا از پا بیاندازد.خوشحالی یعنی میل به زندگی به رغم علمِ به فانی بودنِ همه چیز، خوشحالی یعنی در سختی ها لبخند زدن، یعنی آگاهی از توانمندی بزرگ ما برای به دوش کشیدنِ مشکلات؛ یعنی بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم، بعد از هر گریه همچنان بتوانیم بخندیم و لبخند بر لبِ همنوعان بیاوریم؛ خوشحالی یعنی همچون رودجاری بودن و به عظمتی بی پایان چشم دوختن....
